Albuca Spirallis

Βασίλειο: Plantae

Συνομοταξία: Tracheophyta

Υποσυνομοταξία: Angiospermae

Ομοταξία: Liliopsida

Τάξη: Asparagales

Οικογένεια: Asparagaceae

Υποοικογένεια: Scilloideae

Γένος: Albuca

Η Albuca Spirallis είναι βολβώδες φυτό που κατάγεται από το δυτικό ακρωτήριο της νότιας Αφρικής και αναπτύσσεται τον χειμώνα σε λιβάδια, ανοιχτά δάση και θαμνώδεις εκτάσεις.

Το όνομα Albuca το έχει πάρει από το λατινικό albicare (λευκαίνω) κάνοντας αναφορά στο λευκό χρώμα των ανθών, των πρώτων ειδών της οικογένειας, που περιγράφηκαν. Το Spirallis περιγράφει τη σπειροειδή μορφή της απόληξης του φυλλώματος.

Το είδος περιγράφηκε για πρώτη φορά το 1782 από τον Carolus Linnaeus.

Οι βολβοί είναι μικροί, στρογγυλοί, ελαφρώς πεπλατυσμένοι, μήκους περίπου 5 εκ. ενώ οι χιτώνες του βολβού είναι πράσινοι και σαρκώδεις.

Οι ρίζες είναι θυσανώδεις και μπορούν να φτάσουν στα 20 εκ.

Τα φύλλα είναι περίπου 20 και σχηματίζουν ροζέτα. Στη βάση τους είναι πεπλατυσμένα με πλάτος περίπου 0,5 εκ., που φθίνει προς την άκρη όπου τείνει να γίνει κυλινδρικό.

Η πυκνότητα της σπείρας εξαρτάται από την έκθεση στον ήλιο και από τον κλώνο του φυτού.

Τα σφιχτά κουλουριασμένα φύλλα εξασφαλίζουν μέγιστη έκθεση στην ασθενή χειμερινή ακτινοβολία, μειώνουν την απώλεια της υγρασίας από την επιφάνεια του φύλλου λόγω της εξάτμισης και ελαχιστοποιούν τον κίνδυνο βλάβης από τον αέρα.

Η ταξιανθία αναπτύσσεται την άνοιξη σε ένα στέλεχος το οποίο έχει μήκος από 20 – 50 εκ.. Τα άνθη είναι πρασινοκίτρινου χρώματος, με ανοιχτό κίτρινο περιθώριο και ευχάριστο άρωμα, ελαφρώς γλυκό με νότες βανίλιας. Η μυρωδιά μπορεί να είναι αρκετά έντονη σε μια ζεστή ηλιόλουστη μέρα. Τα άνθη μπορεί να είναι έως και 20 ανά στέλεχος με διάμετρο το καθένα περίπου 3 εκ..

Τα λουλούδια συνδέονται με λεπτούς μίσχους 3 – 4 εκ. από το κεντρικό στέλεχος και βλέπουν προς τα κάτω. Έχει 6 πέταλα, όπου τα 3 εξωτερικά απλώνονται ανοιχτά ενώ τα 3 εσωτερικά παραμένουν κλειστά κολλημένα μεταξύ τους στις άκρες με ένα πολύπλοκο σύστημα τριχών και αγκίστρων, σχηματίζοντας κύλινδρο με πρισματική απόληξη.

Το φυτό μπορεί να καλλιεργηθεί τόσο σε γλάστρα όσο και σε βραχόκηπους. Καλλιεργείται σε έδαφος με πολύ καλή αποστράγγιση και ουδέτερο ph. Ο βολβός φυτεύεται έτσι ώστε το ένα τρίτο του να είναι εκτεθειμένο πάνω από το έδαφος.

Η ανάπτυξή του ξεκινάει το φθινόπωρο. Στην εποχή αυτή, με την έναρξη της βλάστησης, ποτίζουμε μια με δύο φορές την εβδομάδα.

Αναπτύσσεται καλύτερα σε πλήρη ή μερικό ήλιο με τουλάχιστον 5 – 8 ώρες ηλιακό φως κάθε μέρα.

Το έντονο έμμεσο φως είναι καλύτερο καθώς το άμεσο ηλιακό φως μπορεί να κάψει το φύλλωμα, για το λόγο αυτό και αποφεύγεται η φύτευσή του σε θέσεις με έντονο μεσημεριανό ήλιο. Οι ψυχρές, ξηρές συνθήκες ενθαρρύνουν τις άκρες των φύλλων να κυρτώσουν, ενώ οι ζεστές ενθαρρύνουν τις ίσιες άκυρτες άκρες των φύλλων. Για πυκνό σπείρωμα θα πρέπει να έχουμε ένα αυξημένο ανόργανο μείγμα, λίγο νερό και πολύ φως.

Το χειμώνα μπορεί να αντέξει σε χαμηλές θερμοκρασίες κοντά στους μηδέν βαθμούς Κελσίου.

Μια ελαφριά λίπανση  μπορεί να γίνει κατά την διάρκεια του φθινοπώρου ή του χειμώνα.

Τέλος χειμώνα ή νωρίς την άνοιξη βγάζει ένα ή περισσότερα στελέχη λουλουδιών. Κατά την διάρκεια ανάπτυξης του μίσχου το σγουρό φύλλωμα του φυτού μπορεί να ισιώσει και οι άκρες του να γίνουν καφέ.  Αν το φυτό δεν παράγει μίσχο με άνθη οφείλεται σε υπερβολικά σταθερές θερμοκρασίες.

Η ανθοφορία μπορεί να διαρκέσει αρκετές ημέρες καθώς τα άνθη αναπτύσσονται σταδιακά.

Με το τέλος της ανθοφορίας εάν έχει επιτευχθεί γονιμοποίηση σχηματίζονται τρίλοβες κάψες που περιέχουν μικρούς, γυαλιστερούς, μαύρους, μεμβρανοειδείς σπόρους 3 – 5 χιλ..

Το καλοκαίρι τα φύλλα του ξεραίνονται και ο βολβός πέφτει σε λήθαργο, για τον λόγο αυτό την συγκεκριμένη εποχή πρέπει να ποτίζεται ελάχιστα, μία φορά τον μήνα περίπου.

Εάν ποτίζεται τακτικά και το καλοκαίρι μπορεί να κρατήσει το φύλλωμά του όμως υπάρχει κίνδυνος σε ζεστές περιόδους να έχουμε σάπισμα του βολβού. Το καλοκαιρινό φύλλωμα είναι χαλαρό, η εικόνα όμως του φυτού βελτιώνεται με την νέα βλάστηση το φθινόπωρο.

Ο πολλαπλασιασμός γίνεται είτε με διαίρεση του βολβού στο τέλος του καλοκαιριού, είτε με σπορά το φθινόπωρο έως τις αρχές του χειμώνα, σε ένα μείγμα υγρής τύρφης και περλίτη. Η βλαστικότητα του σπόρου είναι βραχύβια και θα πρέπει να σπέρνεται σε έξι μήνες το αργότερο από την συγκομιδή.

Δεν παρουσιάζει ιδιαίτερα προβλήματα σε ασθένειες.

Είναι ευαίσθητο στο σάπισμα του βολβού όταν τα ποτίσματα δεν είναι σωστά.

Προσβάλλεται από αλευρώδη, αφίδες, ακάρεα και ψευδόκοκκο. Είναι ευαίσθητο στον βοτρύτη, στο πύθιο, το ωίδιο και τη σκορίαση.

Είναι τοξικό αν καταποθεί τόσο από τα κατοικίδια όσο και από τους ανθρώπους

ΠΗΓΕΣ:

The spruce

Ukhouseplants

LLIFLE

Inaturalist.org

Wikipedia

pacificbulbsociety.org